ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ΕΡΩΣ-Δημήτρη Καραβασίλη

Συγγραφέας : Δημήτρης Καραβασίλης

Έρωτας θα πει δόσιμο. Και εμείς Μικρασία μου σου δώσαμε την ψυχή μας. Μας αγάπησες άραγε και εσύ τόσο; Μας σκέφτηκες καθόλου; Μας περιμένεις ακόμη; Καθόμαστε τώρα εδώ, και αυτό το δειλινό μέσα στις μικρές αυλές μας κι η μνήμη σου γεμίζει με άρωμα νυχτολούλουδου το βραδάκι μας.
Ακόμη είμαστε πρόσφυγες. Κι αν ξαναγίνηκε το βιός μας, κι αν τα παιδιά μας δεν γνώρισαν τον μεγάλο έρωτα του γονιού τους, στο βάθος της καρδιάς μας, ένα έτοιμο σεντούκι περιμένει, γεμάτο με τον Έρωτά μας, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Ο μπάρμπα-Κωνσταντής, ο Στάμος, η κυρά Μαρίκα και οι άλλοι τρέμουν, μήπως τα παιδιά τους δεν νιώσουν τίποτε από τον έρωτά σου. Και τα μαζεύουν και τους λένε… και τους λένε… μέχρι να αποκάμουν τα στόματα και τα μάτια να δακρύσουν.Και όταν τελειώσουν τα λόγια, αρχίζουν να γεμίζουν λευκές σελίδες, σαν κι αυτού του βιβλίου, που ξεκίνησε από απλό χαρτί και πόθησε να γίνει καράβι του νόστου, με επιβάτες κάποιους που έκαναν τη νοσταλγία τους γιορτή και τον έρωτά τους τραγούδι και καμιά φορά παραμύθι…

Ο συγγραφέας περιγράφει την ζωή των κατοίκων μιας προσφυγικής συνοικίας κάπου στον Πειραιά. Το χέρι του οδηγούν η νοσταλγία και οι θύμησες από τα χρόνια που πέρασαν στην αγκαλιά της πατρίδας. Ο ίδιος δεν είναι ξένος σε αυτή τη συνοικία. Είναι ένας από τους νοσταλγούς. Η καθημερινότητα προσπαθεί να συνθλίψει την ιστορία, όμως όσοι μένουν σε τούτη τη γειτονιά, ξέρουν τον τρόπο να μπολιάζουν τη ζωή τους με τους χυμούς από τα μέρη της Μικρασίας. Αγωνίζονται με πόνο ψυχής να διατηρήσουν ζωντανό τον Έρωτα, με την φλόγα του να πυροδοτήσουν τις επόμενες γενιές. Οι νέοι απόγονοι, αντικρίζουν το αύριο με ελπίδα ξέροντας πως πατρίδα είναι εκεί που αναπαύεται η καρδιά και φτερώνει ο Έρωτας.
Η Μικρασία μετρά τα παιδιά της στο διάβα της ιστορίας και κάθε φορά τα βρίσκει περισσότερα, πιο μονιασμένα και πιο αγαπημένα. Σαν και τους κατοίκους της γειτονιάς αυτής.