ΑΠΙΑΣΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΟΛΟ ΚΥΝΗΓΑΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Άρνας σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Δρογκάρη "'Απιαστα πράματα όλο κυνηγάς" που θα λάβει χώρα στην Πλατεία της Άρνας Λακωνίας την Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008 και ώρα 8,30 μ.μ.

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Λεωνίδας Γρηγοράκος, βουλευτής Λακωνίας - Αναπληρωτής Καθηγητής Παν/μίου Αθηνών
Κώστας Μπεκιάρης, Πρόεδρος του Συνδέσμου των εν Αττική Λακεδαιμονίων
Ευαγγελία Μπέτα-Δρογκάρη, Φιλόλογος
Προκόπιος Κώνστας, Λέκτορας Παν/μίου Πελοποννήσου

Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΙΑΚΩΒΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ 5 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

1) Ποια διαχρονικά στη μεταπολίτευση η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο, πώς αλλάζει από δεκαετία σε δεκαετία και γιατί;

Σε κάθε περίοδο υπάρχει ένας αριθμός Ελλήνων (ενδεχομένως λίγες χιλιάδες) που αγαπούν το βιβλίο. Αναλόγως με το είδος του βιβλίου το οποίο γίνεται το εμπορικότερο σε μια περίοδο, ο σκληρός αυτός πυρήνας των βιβλιόφιλων -αναγνωστών, πλαισιώνεται από πολύ μεγαλύτερους αριθμούς ευκαιριακών αναγνωστών.
Αμέσως μετά την μεταπολίτευση ήταν πολλές χιλιάδες οι Έλληνες που διάβαζαν πολιτικό βιβλίο (ακόμα και πολιτική λογοτεχνία) ή φιλοσοφικά βιβλία με πολιτικές διαστάσεις (συνήθως σε ατυχείς μεταφράσεις και αυτό είχε επιπτώσεις) -Αίτημα της εποχής εκείνης βλέπετε ήταν η Δημοκρατία. Τότε ακριβώς, ως αίτημα μιας ζωής με περισσότερη πνευματικότητα, υπήρξε μια στροφή προς αναζήτηση των κειμένων της Ορθόδοξης Πατερικής Γραμματείας. Έγινε μάλιστα προσπάθεια για έναν πολύ ουσιαστικό διάλογο γύρω απ’ αυτά. Λίγα χρόνια όμως αργότερα είδαμε την Ελληνική κοινωνία να στρεβλώνει αυτό το αίτημα πνευματικότητας και να κατανοεί δυστυχώς όλον αυτό τον πατερικό πλούτο ηθικιστικά, μαγικά, εκστατικά. Η ίδια κοινωνία πριν καλά καλά περάσουν δύο δεκαετίες από την μεταπολίτευση και τον αγώνα για πλήρη Δημοκρατία, θα φτάσει στα πρόθυρα της πλήρους απαξιώσεως της πολιτικής και των πολιτικών. Φαίνεται έτσι, εκ πρώτης όψεως, ότι πετάμε στον Καιάδα ή διαστρεβλώνουμε όλα τα κοινωνικά αιτήματα που καθορίζουν το είδος των βιβλίων που πωλούνται σε μία περίοδο. Ευτυχώς όμως δεν είναι έτσι. Τα αιτήματα κάθε εποχής και ο διάλογος γι΄ αυτά έχουν καταλυτική επίδραση στην ιδιοπροσωπία του ανθρώπου της εποχής, στην ιδιοσύσταση της κοινωνίας.
Εαν ένα κεντρικό αίτημα της εποχής μας είναι η διαφάνεια, μια διαστρέβλωση αυτού του αιτήματος είναι π.χ. να διαβάζουμε ένα ερωτικό μυθιστόρημα ως ηδονοβλεψίες. Επίσης δεν είναι δείγμα υγείας όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο που προκαλεί τρόμο, - λογοτεχνικό, πολιτικό, θεμάτων διατροφής, δεν έχει πολλή σημασία - για να εξακολουθήσουμε να παραμένουμε κλειστοί ως άνθρωποι και ως κοινωνία. Αφού αυτή μας την στάση δικαιολογούν και το όσα παρόμοια διαβάζουμε.
Να το πούμε λαϊκά: σφαίρα είναι και γυρίζει! Καμία έκπληξη δεν θα αισθανθώ εάν στα χρόνια που θα ακολουθήσουν η ποίηση, χαρακτηριστικό είδος προς εξαφάνιση από τα βιβλιοπωλεία, γίνει εμπορικότατο είδος βιβλίου.
Ανεξαρτήτως όμως χρονικής περιόδου και των ιδιαίτερων αιτημάτων της, οι δύο αξίες που παραμένουν διαχρονικές όσο και ο κόσμος (και τα αιτήματα κάθε εποχής φωτίζουν πότε τη μία όψη του ατελείωτου πλούτου τους και πότε μία άλλη), καθορίζοντας και την κυκλοφορία των αντίστοιχων βιβλίων, είναι η ελευθερία και η αγάπη.

2) Πέρα από την έλλειψη χρόνου σε έναν γρήγορα τρόπο ζωής που είναι βασικός εχθρός του βιβλίου, ποιους άλλους εντοπίζετε και γιατί;

Όπως το φαγητό και οι άλλες λειτουργίες του ανθρωπίνου σώματος είναι ένδειξη υγείας του ανθρώπου, έτσι και το διάβασμα μαζί μ’ όλες τις άλλες λειτουργίες του ανθρωπίνου πνεύματος είναι επίσης δείγμα υγείας. Εχθρός του βιβλίου είναι η εγωπαθής αίσθηση πληρότητας, όπως και η ημιμάθεια που συνήθως οδηγεί σε απολυτοποιήσεις μερικών αληθειών, λόγω των οποίων οδηγούμαστε σε ολέθριες βεβαιότητες. Νομίζουμε ότι έχουμε λύσει προβλήματα που απασχολούν επί αιώνες την ανθρωπότητα.

3) Πόσο λαμβάνετε υπόψιν σας τις έρευνες σε σχέση με τις προτιμήσεις του κοινού για να προχωρήσετε στην έκδοση ενός βιβλίου;

Αν μου επιτρέπεται να απαντήσω με έναν στίχο του Καρυωτάκη: Μικράν μικράν κατάπτυστον / ψυχήν έχουν αι μάζαι / ιδιοτελή καρδίαν / και παρειάν αναίσθητον εις τους κολάφους. Αυτό σημαίνει ότι δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας τέτοιου είδους έρευνες, αλλά ωστόσο μας ενδιαφέρουν όλα τα καίρια θέματα της εποχής μας. Μας ενδιαφέρει η χωρίς όρους και όρια ποιότητα. Γι’ αυτό δίπλα στον Αγ. Ρωμανό και τον Αγ. Θεοφάνη εκδίδουμε τον Ρουμί, τον Μπλέηκ, την Αχμάτοβα, τον Μάγιακόφσκι και πολλούς άλλους.

4) 4,5 στους 10 Έλληνες δεν διαβάζουν καθόλου σύμφωνα σχετικές έρευνες. Αυτό σημαίνει ότι τελικά το βιβλίο δεν είναι στοιχείο της κουλτούρας μας; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γιατί απλώς δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα την αξία του διαβάσματος. Σ΄ άλλες εποχές τα ποσοστά αυτά ενδεχομένως να ήταν τραγικότερα. Άλλωστε γιατί πρέπει να διαβάζουν όλοι; Το βιβλίο είναι προνόμιο ίσως της μόνης γνήσιας ανά τους αιώνες αριστοκρατίας, της αριστοκρατίας του πνεύματος. Και το προνόμιο αυτό το κατακτά κάποιος μόνο εν πλήρη ελευθερία. Θέλω να πω – και θα το πω ευθέως – ότι δεν με ενδιαφέρει να πουλήσω βιβλία σε ανθρώπους που θα τα διαβάσουν διότι δεν έχουν τι άλλο να κάνουν και θέλουν να σκοτώσουν την ώρα τους. Τα βιβλία μας, μάλλον εκδίδονται για εκείνους που πάση θυσία θα βρουν χρόνο και να τα διαβάσουν, γνωρίζοντας ότι θα κερδίσουν απ΄ αυτά. Για εκείνους που έχουν τις προϋποθέσεις να τα αγαπήσουν.

5) Ποια σήμερα κατά τη γνώμη σας τα χαρακτηριστικά της συνταγής για την δημιουργία ενός καλού (σε περιεχόμενο και εμπορικά) βιβλίου;

Αυτή είναι ερώτηση - πειρασμός. Είναι κριτήριο για να διακρίνουμε εκδότες και μπακάληδες. Κάθε βιβλίο το οποίο επαρκώς και με ποιοτικό τρόπο αναδεικνύει την αξία και τη σημασία πραγμάτων του παρελθόντος, είτε συμβάλει στην κάλυψη και την προβολή αιτημάτων του παρόντος, είτε ανοίγει δρόμους στο μέλλον, είναι ένα καλό βιβλίο. Δεν νομίζω βέβαια ότι είναι πάντοτε εμπορικό.

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ-Χρήστου Κονταξή

Το βιβλίο "Κάποτε στη Σμύρνη", είναι μια προσπάθεια του συγγραφέα, ευσύνοπτα και με πλήρη χρονική ακολουθία, να δοθεί το ιστορικό της απελευθέρωσης , της καταστροφής της Μικρασίας και της προσφυγιάς, αλλά και η ζωή στη Σμύρνη και αλλού, η ακμή του ελληνικού στοιχείου μέσα απο τα μάτια ενός νεαρού Μικρασιάτη Έλληνα. Η διαφορά του από παρόμοια έργα είναι οτι προσπαθεί να δώσει, όχι αποσπασματικά αλλά συγκεντρωτικά, το τί συνέβη τότε και γιατί, μέσα απο τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, με έμφαση στις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και που γνώρισε προσωπικά ο συγγραφέας. Γεγονότα που ακόμα σημαδεύουν την πορεία του τοπού και που πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι , για ν'αγωνίζονται για την ειρήνη , αγαθό που δύσκολα κατακτιέται κι εύκολα χάνεται.

Το βιβλίο αυτο έχει λάβει:

" ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΣΤΙΑΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"

και

" ΕΠΑΙΝΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ"

"Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ" του 'Ιβαρ Παπαδόπουλου Σάμουελσεν

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου γνωρίζει την Ελλάδα καλύτερα απο τους περισσότερους ξένους. Έχει ζήσει στη Λέσβο και στο Λιτόχωρο (στους πρόποδες του Ολύμπου, του βουνού των θεών), και έχει διασχίσει τη χώρα ταξιδεύοντας τα τελευταία 30 χρόνια. Προτιμά να πηγαίνει σε μέρη που βρίσκονται έξω απο τις πιο δημοφιλείς τουριστικές περιοχές, έχει χαθεί οδηγώντας αυτοκίνητο στα βουνά της Θεσσαλίας,έχει βαδίσει στα ερείπια όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μ.Αλέξανδρο, και έχει επισκεφτεί τη μοναστική πολιτεία του, το 'Αγιον Όρος.
Όντας Νορβηγός διαθέτει την αναγκαία απόσταση για να παρατηρεί την Ελλάδα με καινούργια και διαφορετικά μάτια απο τους Έλληνες μόνιμους κατοίκους και για να απορεί για πράγματα που οι μόνιμοι κάτοικοι θεωρούν αυτονόητα. Χάρη στην πολυάριθμη οικογένεια της γυναίκας του ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να γνωρίσει μεγάλο μέρος της χώρας.

Στο βιβλίο "Η δική μου Ελλάδα", ο Σάμουελσεν περιγράφει τις εντυπώσεις του και τις εμπειρίες του- με κείμενα και εικονογραφήσεις. Ταυτόχρονα συνυφαίνει ιστορικά και πληροφοριακά στοιχεία από τα μέρη στα οποία μας μεταφέρει.

Έγραψαν για το βιβλίο : Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ

• Εφημερίδα Μος Αβίς, Νορβηγία :
  ...Μπορείς απλά να παρομιάσεις το βιβλίο με ένα μικρό κουκούτσι ελιάς. Και αν φυτεύσεις κουκούτσια ελιάς σε πρόσφορο έδαφος, ίσως να μπορέσεις να δεις τους απογόνους σου να απολαμβάνουν τους καρπούς για χίλια χρόνια.
• Εφημερίδα Βέστμπι Νιτ, Νορβηγία :
  ..."Η δική μου Ελλάδα" είναι ένα βιβλίο για όλους τους φιλέλληνες.Εμείς οι άλλοι γινόμαστε φιλέλληνες όταν διαβάσουμε το βιβλίο.
  
• Εφημερίδα Νταγκσαβίσεν, Νορβηγία:
  ... Ο Ίβαρ Σάμουελσεν περιγράφει τη ζωή στο χωριό και τις στενές συναντήσεις του με τον ελληνικό λαό, στη χώρα που έχει διασχίσει κατά μήκος και κατά πλάτος ταξιδεύοντας πάνω από 20 χρόνια.Ένα βιβλίο γι΄αυτούς που έχουν βαρεθεί τον ίδιο μουσακά και που θέλουν να οδηγήσουν τη μοτοσυκλέτα λίγο πιο πέρα.
  
• Περιοδικό Ελλάς Κουλτούρ, Δανία:
  ...πολύ ευανάγνωστο και αξιόλογο βιβλίο, το οποίο σκιαγραφεί μία εικόνα της Ελλάδας που ελάχιστοι τουρίστες και μάλιστα σπάνια έχουν την ευκαιρία να βιώσουν...
  ...Ένα αξιέπαινο βιβλίο, γεμάτο από ανθρώπινη ζεστασιά... Ένα βιβλίο από το οποίο κανείς αντλεί σοφία.

ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ-Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι

…πάνω από τον καλοκαιρινό ουρανό της Ελλάδας…

Για πρώτη φορά ολοκληρωμένο!!!

Για πρώτη φορά, ογδόντα χρόνια μετά το θάνατο του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, το πιο ερωτικό του ποίημα, εκδίδεται στα ελληνικά .
Ο βάρδος που έζησε στην κόψη του ξυραφιού συνομιλώντας με τον άνθρωπο και την ιστορία. Γεννήθηκε ποιητής,έζησε ποιητής, πέθανε ποιητής, αφού πρώτα διέσχισε τα ερείπια του παλιού κόσμου που άχνιζαν, και με πλούσια θητεία στη ζωή και την ποιήση παραδόθηκε στις ματαιωμένες του προσδοκίες. Ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, με στεντόρεια φωνή σαν ήλιος του μεσονυχτίου, συνεχίζει άτρωτος το ταξίδι του στην ιστορία.

"Ακροβάτης στις πιο ακραίες πραγματικότητες, ο νυμφίος του Έρωτα, της επανάστασης και του θανάτου καταθέτει τον προσωπικό χάρτη των αισθημάτων του εμποτισμένο από τις αναθυμιάσεις των αναμνήσεων του. Νομάς ο ίδιος ρουφούσε το μέλλον και μεθούσε από το παρελθόν κρυφακούγοντας πάντα το παραμιλητό της Μούσας του. Σύννεφο με παντελόνια, ένα παιχνίδι του Έρωτα και των λέξεων. Σύννεφο με παντελόνια, το αγκομαχητό πριν από την αδυσώπητη σιγή. Σύννεφο με παντελόνια, η αίγλη του ονείρου και η εν κενώ αναμονή. Ο Μαγιακόφσκι αρνήθηκε την επιδοτούμενη επανάσταση και φλερτάροντας αγωνιωδώς με τη σιωπή του Έρωτα, καταθέτει ως άσωτος μνηστήρας την εξομολόγησή του μέσα στο εκτυφλωτικό φως της ψυχής του. Ο Μαγιακόφσκι γελάει βροντερά από τα ερείπια των αστερισμών, γνωρίζοντας πολύ καλά πως ήταν άντρας, μα και συνάμα ένα σύννεφο με παντελόνια που θα τραγουδάει αιώνια στις σιωπές του φεγγαριού».

Δημήτρης Β.Τριανταφυλλίδης

ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ-ΣΑΤΙΡΙΚΑ

… Αν ζούσε σήμερα ο Καρυωτάκης θα είχε πολύ περισσότερους λόγους να αυτοκτονήσει. Τώρα όχι από απελπισία όσο από απέραντη αηδία. Η εποχή του, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ήταν τραγική και εύκολα γεννούσε την απόγνωση σε κάθε ευαίσθητη ψυχή. Η σημερινή τραγωδία έγκειται στην κωμωδιοποίηση, στην γελοποίηση της ζωής, ακόμα και αυτής της φθηνά και ανεύθυνα λεγόμενης πνευματικής. Όποιος στον παρόντα καιρό μελετά το έργο του Καρυωτάκη δεν μελετά την ηθική ατμόσφαιρα της τότε – άλλης – εποχής, μελετά και τον παρόντα κακό, ψυχρό και ανάποδο καιρό μας, που μετατρέπει την ανθρώπινη βιοτή σε άσαρκο σαρκίο…

Σαράντος Ι. Καργάκος

Αφιέρωμα στα 80 χρόνια από το θάνατο του Κώστα Καρυωτάκη, με σχόλια και εισαγωγή από τον Σαράντο Καργάκο. Μία έκδοση που προβάλει και αναδεικνύει τον σατιρικό Κώστα Καρυωτάκη, που λειτουργεί και σήμερα ως θεραπευτικός θερμοκαυστήρας για τα έλκη μιας κοινωνίας που δεν απέχει πολύ από το να ονομαστεί «Εποχή της Αυτοκτονίας». Η σάτιρα για τον απελπισμένο είναι ένα κάποιο σωσίβιο. Ο χλευασμός είναι μία επιθετική άμυνα. Μέσα από την σατιρική ποίηση του Καρυωτάκη, μπορούμε να δούμε τη ζωή –αν όχι με περισσότερη αισιοδοξία – πάντως με περισσότερη γενναιότητα.

Φροϋντ & Γιουνγκ - Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

Πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ

Οι επιστολές του Φροϋντ στον Γιούνγκ κείτονταν απείραχτες για σχεδόν σαράντα χρόνια. Για κάποια περίοδο ο Γιουνγκ τις κρατούσε μέσα στην αποκαλούμενη από τον ίδιο «κρύπτη».Η αλληλογραφία του Φροϋντ ήταν αρχειοθετημένη χρονολογικά σε ερμάρια , στο γραφείο του, αλλά όταν ήρθε η στιγμή να εγκαταλείψει τη Βιέννη, η Άννα Φροϋντ και η Μαρία Βοναπάρτη ερεύνησαν τα χαρτιά του και έκαψαν τα έγγραφα τα οποία θα ήταν επικίνδυνο να πέσουν στα χέρια των Ναζί.
Η πρώτη έκδοση έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, στα Γερμανικά, μετά από κοινή συμφωνία των δύο οικογενειών να δουν το φως της δημοσιότητας.
Οι επιστολές αυτές είναι η άμεση απόδειξη για την γόνιμη και τελικώς τραγική συνάντηση των Γιουνγκ και Φροϋντ. Το ποιόν της τραγωδίας ,όμως, ενέχεται αποκλειστικώς στη σύγκρουση, στο δράμα των ίδιων των επιστολών, κινούμενη σχεδόν με αποκλειστικό τρόπο προς την προμηνυόμενη καταστροφή εκ της αντιπαραθέσεως και της αντιπαλότητας. Οι επιστολές είναι οι ακριβέστεροι μάρτυρες για την πεπλεγμένη αλληλοεπίδραση των δύο αυτών προσωπικοτήτων, των τόσο διαφορετικών αλλά τόσο πολύ αλληλοελκόμενων.
Αναπόφευκτα, ο διάλογος βάζει σε πειρασμό να ερμηνευθεί αναλυτικά και ψυχαναλυτικά, να ζητηθούν οι φιλοσοφικές απαρχές του, τα αποτελέσματα και η σημασία του, καθώς και να ζυγιστούν η εχθρότητα, οι προβολές, η μεγαλοψυχία, τα ψήγματα σοφίας, τα σπέρματα αλήθειας και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να μπει στη ζυγαριά. Η εξέταση της αλληλογραφίας αυτής όμως θα πρέπει να θεωρηθεί «ιστορικό δεδομένο, προκειμένου να εξασφαλιστεί η αμεροληψία»…
Οι επιστολές είναι 359 και το διάστημα της αλληλογραφίας εκτείνεται από τον Απρίλιο του 1906 και καταλήγει τραγικά τον Ιούλιο του 1914.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ-Αποκρυπρογραφώντας την πανανθρώπινη κληρονομιά

Συγγραφέας: Μιλτιάδης Κωνσταντίνου

Με το βιβλίο αυτό εγκαινιάζεται μία νέα σειρά, η σειρά «Σύναξη», η οποία θα επιχειρήσει να συμβάλει με τον δικό της τρόπο στην εκφορά δημόσιου λόγου εκ μέρους του περιοδικού «Σύναξη». Κείμενα που κατά καιρούς φιλοξενήθηκαν στις σελίδες του περιοδικού και έχουν μια ενοείδια ( υπό την έννοια ότι προσεγγίζουν – καθένα από τη σκοπιά του – ένα συγκεκριμένο καίριο ζήτημα το οποίο εστιάζεται και συζητείται έντονα στις μέρες μας, συνάζονται σε αυτόνομα τομίδια , τα οποία θα αποτελέσουν κατά κύριο λόγο τη σειρά «Σύναξη» στις Εκδόσεις Αρμός.
Στο πρώτο αυτό βιβλίο της σειράς ο συγγραφέας συνθέτει τέσσερις μελέτες , οι οποίες αναμετρούνται με ερωτήματα που αφορούν τη φυσιογνωμία της Παλαιάς Διαθήκης και διατυπώνονται σήμερα καταιγιστικά.
Πόσο μας αφορά ένα βιβλίο εβραϊκό; Πώς εξηγείται η βία που γεμίζει πολλές σελίδες του; Πόση ιστορία και πόσος συμβολισμός συνθέτουν τελικά την Παλαιά Διαθήκη;
Μιλώντας με γλώσσα σύγχρονη, ο Μιλτιάδης Κωνσταντίνου ρίχνει φως σε μία σειρά συγχύσεων, άγνοιας και παραγνώσεων, με τις οποίες είναι χρεωμένοι πιστοί και άπιστοι.

ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ΕΡΩΣ-Δημήτρη Καραβασίλη

Συγγραφέας : Δημήτρης Καραβασίλης

Έρωτας θα πει δόσιμο. Και εμείς Μικρασία μου σου δώσαμε την ψυχή μας. Μας αγάπησες άραγε και εσύ τόσο; Μας σκέφτηκες καθόλου; Μας περιμένεις ακόμη; Καθόμαστε τώρα εδώ, και αυτό το δειλινό μέσα στις μικρές αυλές μας κι η μνήμη σου γεμίζει με άρωμα νυχτολούλουδου το βραδάκι μας.
Ακόμη είμαστε πρόσφυγες. Κι αν ξαναγίνηκε το βιός μας, κι αν τα παιδιά μας δεν γνώρισαν τον μεγάλο έρωτα του γονιού τους, στο βάθος της καρδιάς μας, ένα έτοιμο σεντούκι περιμένει, γεμάτο με τον Έρωτά μας, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Ο μπάρμπα-Κωνσταντής, ο Στάμος, η κυρά Μαρίκα και οι άλλοι τρέμουν, μήπως τα παιδιά τους δεν νιώσουν τίποτε από τον έρωτά σου. Και τα μαζεύουν και τους λένε… και τους λένε… μέχρι να αποκάμουν τα στόματα και τα μάτια να δακρύσουν.Και όταν τελειώσουν τα λόγια, αρχίζουν να γεμίζουν λευκές σελίδες, σαν κι αυτού του βιβλίου, που ξεκίνησε από απλό χαρτί και πόθησε να γίνει καράβι του νόστου, με επιβάτες κάποιους που έκαναν τη νοσταλγία τους γιορτή και τον έρωτά τους τραγούδι και καμιά φορά παραμύθι…

Ο συγγραφέας περιγράφει την ζωή των κατοίκων μιας προσφυγικής συνοικίας κάπου στον Πειραιά. Το χέρι του οδηγούν η νοσταλγία και οι θύμησες από τα χρόνια που πέρασαν στην αγκαλιά της πατρίδας. Ο ίδιος δεν είναι ξένος σε αυτή τη συνοικία. Είναι ένας από τους νοσταλγούς. Η καθημερινότητα προσπαθεί να συνθλίψει την ιστορία, όμως όσοι μένουν σε τούτη τη γειτονιά, ξέρουν τον τρόπο να μπολιάζουν τη ζωή τους με τους χυμούς από τα μέρη της Μικρασίας. Αγωνίζονται με πόνο ψυχής να διατηρήσουν ζωντανό τον Έρωτα, με την φλόγα του να πυροδοτήσουν τις επόμενες γενιές. Οι νέοι απόγονοι, αντικρίζουν το αύριο με ελπίδα ξέροντας πως πατρίδα είναι εκεί που αναπαύεται η καρδιά και φτερώνει ο Έρωτας.
Η Μικρασία μετρά τα παιδιά της στο διάβα της ιστορίας και κάθε φορά τα βρίσκει περισσότερα, πιο μονιασμένα και πιο αγαπημένα. Σαν και τους κατοίκους της γειτονιάς αυτής.

Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

Συγγραφέας: Μιχαήλ Κοκκινάρης

Πρόκειται για ένα τραγικό και συνάμα λυτρωτικό αφήγημα για τη μοίρα του ανθρώπου να υποκύπτει τελικά στη γοητεία της ουτοπίας, στις σειρήνες των ανεκπλήρωτων επιθυμιών του και στις δαιδαλώδεις επιθυμίες του νου του...

Είναι τραγικό το αφήγημα γιατί αναλύει με τη δράση των χαρακτήρων του μυθιστορήματος τον ουτοπικό μονόδρομο που παρασύρει μια ολόκληρη πόλη στον όλεθρο και την ανεπίστρεπτη παρακμή, όταν οι ναυτικές δυνάμεις της Αθήνας συντρίβονται τελικά το 413 π.Χ. που νίκησε τους υπερόπτες εισβολείς!
Ωστόσο το ίδιο το αφήγημα μεταγγίζει στον αναγνώστη λυτρωτικά συναισθήματα ακόμη και για τους ενόχους αυτής της τραγωδίας, γιατί συνειδητοποιεί πως η έλξη της γοητείας που ασκεί η ουτοπία, είναι πάνω από τις αντοχές του ανθρώπου ν’ αντισταθεί σ’ αυτήν!
Κι όλα αυτά, ενώ αποδίδονται στις σελίδες του μυθιστορήματος με ιστορική και αρχαιολογική ακρίβεια τα γεγονότα, οι τόποι που διαδραματίστηκαν και η πολεοδομική αποτύπωση της Αθήνας και του Πειραιά, κατά τέτοιο τρόπο μάλιστα, ώστε ο αναγνώστης να έχει την αίσθηση πως αναγνωρίζει όλους αυτούς τους χώρους, που του φαίνονται τελικά οικείοι, όπως και τα πρόσωπα, που θα μπορούσαν και σήμερα να ζουν ανάμεσά μας!